Przystanek 13

Franklinia amerykańska

Franklinia amerykańska to rzadki gatunek drzewa lub krzewu należący do rodziny herbatowatych (Theaceae). Pochodzi z południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych, gdzie w stanie naturalnym występowała jedynie w dolinie rzeki Altamaha w stanie Georgia.

Gatunek ten został odkryty w XVIII wieku przez Johna i Williama Bartramów, którzy nadali mu nazwę na cześć swojego przyjaciela – Benjamina Franklina. Już pod koniec XVIII wieku franklinia wyginęła w środowisku naturalnym i dziś znana jest wyłącznie z okazów pochodzących z upraw ogrodowych.

Roślina ta wytwarza duże, białe, pachnące kwiaty o średnicy do 8 cm, przypominające kwiaty kamelii. Kwitnienie przypada na późne lato i wczesną jesień, co czyni ją wyjątkowo dekoracyjną w tym okresie.

Liście franklinii są eliptyczne, ciemnozielone, jesienią przebarwiają się na intensywny czerwono-pomarańczowy kolor, dzięki czemu drzewo stanowi ozdobę parków i arboretów.

Franklinia amerykańska wymaga żyznych, przepuszczalnych i lekko kwaśnych gleb, a także stanowisk osłoniętych od wiatru. Jest wrażliwa na niskie temperatury, dlatego w Polsce spotykana jest głównie w kolekcjach botanicznych.