Sosna czarna - Pinus nigra J.F.Arnold

Drzewo, na stanowiskach naturalnych do 40(-50) m wysokości, z szeroką koroną, w starszym wieku często spłaszczoną.

Kora na pniach i konarach ciemna, prawie czarna, już kilkuletnia - łuszcząca się i spękana; pączki z reguły ożywicowane.

Igły po 2, dość długie, (4-)8-16(-18) cm długości.

Szyszki jajowate, 5-8(-12) cm długości, ich łuski z wierzchu poniżej tarczek, prawie czarne; tarczki jasne, żółtawobrązowe, błyszczące, wypukłe, z ostrym poprzecznym kantem (poza tym gładkie) i ciemniejszym, wystającym pępkiem; opadają w 2 lub 3 roku.

Występowanie - góry pn.-zach. Afryki, pd. Europy i Azji Mn.

Dekoracyjność - gęste, ciężkie korony o ciemnozielonym zabarwieniu, długie, nastroszone igły.

Wymagania i zastosowanie - doskonała wytrzymałość na mrozy i małe wymagania glebowe - bywa sadzona nawet na wydmach. Sosna bardzo wytrzymała w rejonach przemysłowych - odporna na zanieczyszczenia powietrza, ważna również dla utrwalania piasków nadmorskich - odporna na działanie sztormów.