Bożodrzew gruczołkowaty - Ailanthus altissima (Mill.)Swingle

Drzewo zwykle do 20(-30) m wysokości, czasem z odrostami korzeniowymi.

Kora gładka z jasnymi, podłużnymi prążkami.

Pędy grube, żółtawobrązowe, bardzo delikatnie, aksamitnie omszone, ich końce zasychają; pączki niewielkie; blizny liściowe bardzo duże, sercowate; rdzeń szeroki, gąbczasty, różowy.

Liście skrętoległe, nieparzystopierzastozłożone, długie (40-60 cm długości); listków 13-25(-41) - wąskojajowate (do 12 cm długości), krótkoogonkowe, zaostrzone, nagie, całobrzegie, ale u nasady z kilkoma tępymi ząbkami - każdy z nieczynnym (u nas!) gruczołkiem - nektarnikiem pozakwiatowym.

Kwiaty poligamiczne (zwykle dwupienne), drobne, 5-6-krotne, zielonkawobiałe, w dużych, szczytowych wiechach; pachną nieprzyjemnie (męskie silniej); VI-VII.

Owoce zbiorowe, z kilku (do 6) orzeszków, każdy w środku wydłużonego skrzydełka; przed dojrzeniem często zaczerwienione.

Występowanie - pn.-wch. Chiny.

Dekoracyjność - egzotyczny wygląd dzięki długim, pierzastym liściom, które są szczególnie duże na młodych, bujnie rosnących okazach. Liście rozwijają się późno (V), bo są są początkowo czerwonobrązowe, a w jesieni długo zielone i takie opadają po pierwszych przymrozkach.

Wymagania i zastosowanie - miejsca ciepłe, słoneczne, gleby lekkie, ale świeże - choć rośnie nieźle na najgorszych, suchych i jałowych, nawet na gruzowiskach. Bardzo dobrze znosi warunki wielkomiejskie, suszę, zanieczyszczenia powietrza, w pewnym stopniu - zasolenie; polecany do regionów przemysłowych. Szybko rośnie, zwłaszcza w młodości, dając długie i grube pędy. Nie jest w pełni odporny na mrozy, zwłaszcza bujne pędy łatwo marzną; przesadzać najlepiej wiosną. Konary i gałęzie kruche - bożodrzewu nie należy sadzić blisko ścieżek itp. Kwiaty miododajne.